Με την πανδημία, η ΕΕ αποφάσισε να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις ως μία γροθιά, ως ένα ενιαίο όργανο που υπηρετεί ισότιμα τα δικαιώματα όλων των ευρωπαίων πολιτών. Ήταν μία καλή αφορμή που ωστόσο χρειάζεται να εξελιχθεί σε ενιαία αντιμετώπιση πολλών επιμέρους προβλημάτων…

Το πρόβλημα στην Ευρώπη είναι σύνθετο αλλά και ξεκάθαρο: Οι άνθρωποι ζουν και θα ζουν περισσότερα χρόνια, οι θεραπείες γίνονται όλο και πιο καινοτόμες -κι άρα ακριβές-, τα συστήματα ασφάλισης αδυνατούν όλο και πιο συχνά να αντέξουν τα κόστη, και το μεταναστευτικό έρχεται να συμπληρώσει μία εικόνα πιεστική και σε ορισμένες περιπτώσεις, αδιέξοδη.

Οι αλλαγές που προωθήθηκαν το τελευταίο διάστημα στη φαρμακευτική πολιτική, φαίνεται να δίνουν μία διέξοδο προς θεραπείες με μειωμένο, λογικό κόστος, χωρίς να πλήττεται η καινοτομία. Αλλά όπως όλα δείχνουν, τα επόμενα χρόνια θα φέρουν νέες προκλήσεις στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο τόσο στο Φάρμακο όσο και στην Υγεία, καθώς τίθενται ηθικά διλήμματα κατά πόσο πρέπει να αναπτυχθούν θεραπείες εκατομμυρίων ευρώ στις οποίες δεν θα υπάρχει ισότιμη πρόσβαση.

Στην Ελλάδα έχουμε δύο …εγχώριες ιδιαιτερότητες: Η θετική δεν είναι άλλη από την συνεχώς εξελισσόμενη δύναμη της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας. Και η αρνητική είναι οι πολύ φθηνές τιμές στα φάρμακα που επιβλήθηκαν στα χρόνια των μνημονίων που «στραγγαλίζουν» τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις και ευνοούν τις παράλληλες εξαγωγές και τις περιστασιακές ελλείψεις φαρμάκων στη χώρα.

Στην πραγματικότητα η χώρα μας έχει πολλές ιδιαιτερότητες:

-Μεγάλο πλούτο επιστημονικού δυναμικού, σημαντικό μέρος του οποίου δραστηριοποιείται στην υπόλοιπη Ευρώπη.

-Το Ελληνικό Φάρμακο που κατακτά τον κόσμο.

-Ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που χαρακτηρίζεται από έλλειψη πόρων, γεγονός που αποτελεί ευρωπαϊκή πρόκληση ώστε να επιτύχουμε στην ΕΕ τη σύγκλιση στην Υγεία.

-Είναι λογικό σε μία χώρα με αυξημένες αμυντικές δαπάνες, να χρειάζεται περισσότερη στήριξη. Τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την Πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας (πρόγραμμα Σπύρος Δοξιάδης) και για τις υποδομές στα νοσοκομεία, δεν είναι αρκετά. Χρειάζεται να παλέψουμε και να επιτύχουμε περισσότερα για τη χώρα μας.

Εξάλλου, η Ευρώπη είναι σαφές μετά την πανδημία ότι πρέπει να αποκτήσει επάρκεια φαρμάκων και να μην εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από άλλες περιοχές του πλανήτη. Προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται η Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία και οι πολιτικές μας για την προσέλκυση επενδύσεων αλλά αυτό οφείλουμε να το προωθήσουμε ακόμα περισσότερο στα όργανα λήψεως αποφάσεων.